Het Herentalse begijnhof, opgericht in 1266 en heropgebouwd in 1590, is een van de oudste begijnhoven van de regio. Het bestaat uit één enkele straat, met centraal de Begijnhofkerk en daaromheen 26 beschermde woningen in lintbebouwing en een park. Frederik en Nele wonen met hun gezin in de voormalige pastorie, het pand waarin de pastoor vanaf het begin van de negentiende eeuw huisde. Hun woning is een dubbelhuis met een symmetrische gevel met centrale toegang en opvallende arduinen details.
Aan het statige hoofdvolume is in de loop van de geschiedenis een allegaartje aan bijgebouwen toegevoegd met verschillende dakhoogtes en bouwdieptes. In de zoektocht naar een nieuw, evenwichtig beeld, combineerden we het historische patchwork met een hedendaagse ingreep. Een volledig glazen uitbreiding, afgelijnd door fijn staal, is duidelijk leesbaar als een nieuwe toevoeging. De aanbouw brengt rust in de bestaande volumetrie en trekt tegelijk licht en lucht in de woning. Door de glazen hoek ontstaat er een panoramisch zicht op het terras en de omliggende tuin. De strakke ritmering van dunne en dikke stijlen knipoogt naar de galerij van de school in een van de historische gebouwen op de site.
De publieke doorgang naar het achterliggende park stelt de privacy van de bewoners op de proef. In de gesloten bijgebouwen aan deze zijde brachten we het sanitair, de wasberging en de bijkeuken onder.
De woonruimtes in het hoofdvolume zijn hoog en statig. Zachte materialen en sfeervolle verlichting onderstrepen die sfeer.
De keuken en eetplaats vormen het hart van het huis. Verspringende plafonds, verschillende afwerkingen en ruwe houten balken en planchetten herinneren aan de rijke historiek van het huis. Gecombineerd met witte plafonds en stalen liggers, krijgen ze een hedendaagse dimensie. De voorliefde voor doorleefde materialen van de bouwheer vertaalt zich in de keuze voor de ruwe Ceppo di Gré voor keuken en eiland.
Op de bovenverdieping herhaalt hetzelfde grondplan als beneden: een centrale gang met vier statige kamers, elk met een eigen open haard. Was de oorspronkelijke droom een ruime familiebadkamer, werd gaandeweg toch gekozen voor twee kleinere badkamers, rug aan rug op de helft van de oppervlakte. Ze verbeelden twee tegengestelde werelden: een speels en kleurrijk universum voor de kinderen en een oase van rust voor de ouders.
De zolder doet dienst als logeerplek en polyvalente ruimte. We trokken de structuur open tot in de nok en gaven alle ruimte aan de dakspanten. Om het beperkte invallende licht te maximaliseren, kozen we voor een zo licht en ruimtelijk mogelijk inrichting. De gastenbadkamer in donkere tinten contrasteert als een intieme plek.
